De wetenschap achter geluk, liefde en andere waanzin Over geluk, liefde en andere waanzin
(CREDITS)
Scene uit de film Party Girl uit 1930. Credits: Victory Pictures / Tiffany Pictures.

Hoe vergroot je de kans dat een date je geliefde wordt?

De periode waarin je met iemand aan het daten bent is apart. Je vindt elkaar interessant en leuk, maar weet niet hóe interessant en leuk. Zie jij je date al helemaal zitten? Grote kans dat je er ongemakkelijk van wordt, bang dat je potentiële partner voortijdig afknapt. ‘Houdt hij wel van stiletto’s?’ ‘Vindt ze het knullig als ik een bloemetje meebreng?’ ‘Is het niet te serieus als ik hem uitnodig voor een weekendje weg?’ Ook zwaardere dilemma’s gaan wegen. Misschien heb je een onzichtbare ziekte, een handicap of een psychologisch probleem waar je de ander vroeg of laat van op de hoogte moet stellen.

Wat betreft de ‘kennismakingsperiode’ kun je alvast aannemen: hoe minder jij een harde claim op de ander legt, hoe groter de kans dat diegene jou juist zal willen leren kennen. Een potentiële partner die jullie band nog vrijelijk wil onderzoeken zal zich eerder terugtrekken als deze voelt dat er een soort garantieverstrekking wordt verwacht. Garanties en harde beloften zijn voor later. En ook dan zijn ze niet onvoorwaardelijk. Leg daarom aanvankelijk niet te veel druk op de zaak.

Omdat je van liefde in de knop maar weinig kunt verwachten is het voor hunkerende mensen een moeilijke periode. Eentje die ze liefst zo snel mogelijk achter zich laten. Toch is het goed om een beetje achterover te leunen en geen shortcuts te forceren. Te veel eisen, grootse gebaren of eindeloos praten over je twijfels en angsten zal je niet helpen. Maak van je hart geen moordkuil, maar probeer wel te voorkomen dat de prille liefde een vroege dood sterft omdat jij al een paar stappen verder bent dan je tegenspeler. De kennismakingsperiode is vooral een testfase. Zelfs al zweef je hand in hand in de zevende hemel: je kent elkaar niet. Trek daarom niet teveel conclusies en spreek ze, als je ze tóch hebt, niet te krachtig en stellig tegenover de ander uit. Kijk gewoon hoe jullie samenspel zich ontvouwt. Serieuze conclusies en ingewikkelde analyses komen later wel. De tijd zal het leren, en die gaat sneller naarmate je er meer van geniet.

Er is een aantal algemene principes om je door de eerste onzekere periode te loodsen. Over het algemeen kun je, net als in een normale vriendschap, het Principe van de Wederkerigheid hanteren. Zorg voor een acceptabel evenwicht in het tonen van initiatief. Wees niet bang de eerste te zijn – misschien is je tegenspeler gewoon wat suffer of voorzichtiger dan jij – en houd in de gaten hoe de ander reageert. Jaag iemand niet op als jij de neiging hebt sneller te gaan, maar je hoeft je enthousiasme ook weer niet aldoor te remmen. Je komt er vanzelf achter of iemand een ander tempo heeft dan jij, of gewoon niet zo geïnteresseerd is. Dat de ander langzamer gaat, zich minder gepassioneerd uit of bedachtzamer is hoeft geenszins een slecht teken te zijn. Wellicht zegt het meer over het verschil in persoonlijkheid dan over jullie band.

Wees niet bang voor suffe en ongeïnspireerde momenten

Als je allebei verliefd bent, wil je dat gevoel misschien hardnekkig vasthouden en stimuleren. Logisch, maar dat kan ook een eerlijke ontdekkingstocht naar elkaar in de weg staan. Er kan een spel ontstaan waarin je elkaar niet durft teleur te stellen en de schijn van intensiteit belangrijker wordt dan een echte band. Romantici doen vaak al snel alsof ze in een heel intieme relatie zitten terwijl ze iemand nog maar net kennen. Dat is een valkuil: als je allebei al snel doet alsof je heel intiem bent, voelt dat misschien ook zo, het is alleen niet zo. Een echte band heeft tijd en gedeelde ervaringen nodig, je kunt de tijd niet versnellen door grootse gebaren en symbolische daden te uiten. Als je ze goed timet kunnen ze de band versterken, maar wees er spaarzaam mee. Dan hebben ze ook meer waarde.

Als je denkt dat het in het begin allemaal leuk, intens, lief en mooi moet zijn, maakt dat je misschien bang voor ongeïnspireerde momenten en twijfels van jezelf of de ander. Ontspan. Je kunt ze niet voorkomen, ze horen erbij. Al is het maar omdat je lichaam de intensiteit van de verliefdheid niet kan volhouden. De mindere momenten bieden juist de mogelijkheid tot rust en verdieping: een kans om meer vertrouwd met elkaar te raken.

Ga niet leuren om bevestiging

Mensen die twijfelen aan wat de ander voor ze voelt, hebben vaak behoefte aan er veel over te praten. Niet alleen met vrienden, maar ook met de geliefde zelf. Hoe onzekerder je bent – en hoe meer je die ander bij je wilt houden – hoe prangender vragen kunnen worden als: waarom belt ze niet? Waarom deed hij zo aardig tegen zijn ex? Waarom ziet ze er zo vermoeid uit? We hebben allemaal af en toe bevestiging nodig, maar ga er niet naar hengelen. Het kan een gewoonte worden die averechts werkt. Vooral als er verwijten als ‘Ik kan jou niet vertrouwen’ of ‘Je staat niet echt open’ bij komen kijken. Die zijn niet bepaald bevorderlijk voor de intimiteit.

Als je veel bevestiging nodig hebt en daar regelmatig om vraagt, dan zul je inmiddels ook weten: het is nooit genoeg. Het is een vicieuze cirkel: door onophoudelijk bevestiging te zoeken maak je jezelf in toenemende mate afhankelijk van wat de ander van je vindt. Hierdoor neemt je onzekerheid eerder toe dan af. Bovendien maak je jezelf er minder aantrekkelijk door, en ook dat vergroot je onzekerheid en behoefte aan bevestiging. Alleen jijzelf kunt die cirkel doorbreken: stop met leuren naar bevestiging, ga lekker sporten of bel een vriend(in)!

Houd eigen grenzen in de gaten

Als je iemand leuk vindt ben je vast bereid je grenzen te verleggen. Je doet misschien dingen die normaal niet eens in je zouden opkomen. Vissen in de Biesbosch, salsadansen, een triootje, een ayahuasca-ritueel. Mocht je er voor openstaan: zoiets kan absoluut enerverend en verrijkend zijn en wie weet krijg je er wel een nieuwe hobby bij. Als je echter stelselmatig je eigen grenzen en behoeften negeert kan een beginnende relatie gemakkelijk scheefgroeien. Als je merkt dat je dingen doet die je eigenlijk tegen de borst stuiten, alléén om de ander te behagen, dan moet er rood lampje gaan branden. Dit gaat zich tegen je keren als je je normale grenzen later probeert te herstellen. Het zal niet de eerste keer zijn dat een relatie in de knel komt omdat een van de partners in een later stadium zijn of haar natuurlijke grenzen wil herstellen. Het kan dan – onterecht – als teken van afnemende liefde of hypocrisie opgevat worden: ‘Hoezo wil je nu ineens niet meer mee naar Bijbelstudie?’

‘Toegegeven, het klinkt alsof je een hond moet africhten, maar wij zijn niet heel anders dan onze huisdieren.’

Het is handig om hier goed over na te denken voordat je weer eens verliefd wordt. Als je van tevoren weet waar jouw grenzen liggen, als je weet wat jij belangrijk vindt in een relatie, dan zal een toekomstige partner zich daar eerder naar gedragen. Je behoefte aan communicatie, seks, orde, autonomie en samenzijn is meestal niet hetzelfde als die van je partner. Daarin ontstaat vanzelf een evenwicht, maar in de testfase zet je de toon voor de rest van een eventuele relatie. Het is goed om vast te houden aan wat je voor jezelf belangrijk vindt en nodig hebt, zodat wederzijdse verwachtingen helder blijven. Als je te weinig grenzen stelt, krijg je al een onduidelijke relatie waar je alle kanten mee op kunt. Te veel grenzen leiden daarentegen tot een gebrek aan connectie en vertrouwen.

Sommige mensen hebben in het begin van een relatie de neiging tot overmatig pleasen. Vooral vrouwen kunnen daar als gevolg van een ongeëmancipeerde opvoeding en sociale druk last van hebben. Het is goed te beseffen dat de band niet sterker wordt naarmate je jezelf meer wegcijfert. Misschien dat je daarmee schuldgevoel of vertedering oproept, maar geen passie of intimiteit. Mensen die aangeven wat ze willen worden in de ogen van hun partner aantrekkelijker gevonden dan mensen die hun eigen behoeften negeren. Mensen die zichzelf serieus nemen, worden door anderen ook serieuzer genomen.

De andere kant van de medaille: niet-flexibele mensen die hun eigen grenzen maar al te goed kennen en bewaken. Sommige mensen weten – vaak als gevolg van een slechte relatie waarin ze hun eigen behoeften negeerden – heel duidelijk wat ze wel en niet meer tolereren. Jeu de boules-wedstrijdjes of Sex and the City-avondjes krijgen een heilige status. Een iets te dwingend verzoek om daarvan af te wijken, wordt onevenredig hard afgestraft of zonder meer genegeerd. Dat doen ze niet meer, hebben ze besloten. Dit starre gedrag helpt niemand. Met dit soort compensatiegedrag ondergraaf je het wij-gevoel. En daarmee het vertrouwen. Het is goed voor de liefde om af en toe mee te veren. Je mag best wat voor een ander doen, en de ander mag dat ook best weten. Daar wordt de band sterker van, en jouw offers worden op indirecte manier vast weer door je partner beloond.

Beloon goed gedrag en wees terughoudend in het afstraffen van ongewenst gedrag

Toegegeven, het klinkt alsof je een hond moet africhten, maar wij zijn niet heel anders dan onze huisdieren. Wij reageren ook op beloning en straf. Het verschil tussen beide strategieën: beloning smaakt naar meer, straf naar minder. Als je wilt dat de ander een beetje gemotiveerd blijft, werkt een warm welkom of een compliment als hij of zij onverwacht langskomt beter dan een zuur gezicht omdat je zo lang hebt moeten wachten. Als je iemand maar vaak genoeg straft zal hij/zij die nare gevoelens aan jou koppelen. Let wel: sommige nalatigheden dienen met een boos gezicht bestraft te worden, je verjaardag vergeten bijvoorbeeld. Als een goed excuus uitblijft, mag de ander dat best voelen.

Komt tijd, komt delicate kwestie

Misschien heb je een onzichtbaar probleem, een handicap of een issue dat je zo lang mogelijk voor jezelf wilt houden. Misschien schaam je je er wel voor. Afhankelijk van hoe serieus het is en hoezeer je ermee zit, zul je waarschijnlijk moeite hebben met het delen van die gevoelige informatie. Onvruchtbaarheid, ziekte, impotentie, maagdelijkheid, een onzichtbare handicap, een seksuele fetisj? Het zijn over het algemeen geen onderwerpen die je op een eerste date aansnijdt. En daar is wat voor te zeggen: pas als je iemands sterke punten hebt leren kennen, zul je ook diens schaduwkant accepteren. Het is een kwestie van timing. Voel je daarom niet verplicht om alles zo snel mogelijk te delen.

Sommige mensen kunnen zo gepreoccupeerd zijn met hun probleem dat ze pas rust hebben als de ander het weet. Je wilt niet eerst een band met iemand opbouwen om daarna teleurgesteld te worden omdat hij of zij op je probleem afknapt. Begrijpelijk dat je dit zware gesprek zo snel mogelijk achter de rug wilt hebben, maar besef dat je meer bent dan je probleem. En het is goed als de ander daar eerst kennis van neemt voordat je al je kaarten op tafel legt. Op een gegeven moment ontstaat vanzelf de opening naar een serieus gesprek.


Meer weten? Lees dan ook eens de boeken:
Liefdesgedoe (2018)
Liefde in Tijden van Facebook (2012)

Heb je iets aan dit bericht gehad?

Of draag je Psychologisch.nu een warm hart toe?

Misschien vind je het dan leuk om een donatie te doen!

Ja, ik doneer!
base-psy

36 reacties

  • Anoniem schreef:

    Wooow, Marcelino, briljant
    Wooow, Marcelino, briljant artikel. Chapeau!!

  • Anoniem schreef:

    wederom een goed artikel. Ik
    wederom een goed artikel. Ik herken mijzelf hier erg goed in. Vooral bij punt 1 en de testfase.
    Ik wilde voorheen altijd gelijk weten waar ik aan toe ben in een relatie terwijl het inderdaad juist goed is om het gewoon rustig af te wachten en maar te laten gebeuren. Op den duur leer je elkaar wel kennen.

    Bedankt voor de wijsheid.

    gr Suzanne

  • Maarschalk schreef:

    Knap
    Knap en een schitterend artikel! Ben er weeral wat wijzer door geworden. Bedankt!

  • Annelies schreef:

    Knap stuk en oh zo waar. Ik
    Knap stuk en oh zo waar. Ik herken mijzelf hier ook in. Zit nu op dit moment in een prille relatie en merk totaal verliefd het weer, ik ga te snel terwijl de ander is nog niet zo ver is. Dit artikel lezende brengt me weer met beide voeten op de grond, rustig aan neem de tijd. Bedankt voor deze wijze les!

  • Carla schreef:

    Paniek omdat ik verliefd werd.
    Helaas herken ik mezelf hier in. Het is een heel duidelijk stuk, ik zou alleen heel graag willen weten hoe ik mezelf onder controle houw. Ik heb nu al zo vaak m’n kop gestoten door mijn eigen stomme toedoen. Ik word niet snel verliefd. Nu werd ik voor het eerst in mijn leven verliefd op een vrouw. Ik wist niet dat ik verliefd op haar was tot ik de valkuilen weer herkende. Nou ja herkende, ik werd er door haar op gewezen dat ik zo bezitterig bezig was. Zelf een beetje aan het stalken. 2x een shock verliefd op een vrouw en ik maak er weer een zooitje van. En wat moet ik doen met de verliefdheid op een vrouw, ik weet helemaal niet of ik daar wel voor open wil staan!
    Ik hoop dat ik de volgende keer de symptomen zelf herken.

    • Carla schreef:

      O ja nog even voor de
      O ja nog even voor de duidelijkheid. Zij was niet verliefd op mij!

      • Lotte schreef:

        Hi Carla,
        Hi Carla,

        Hoe is dat afgelopen? Ik heb nu precies hetzelfde probleem. Ik ontdekte de valkuilen en zij heeft aangegeven rustig aan wat je nu aan het doen bent werkt averechts, je forceert etc. Eigenlijk alles wat in dit artikel staat, alsof ze het van te voren zelf gelezen heeft haha. Ik ben alleen tegelijkertijd wel heel erg bang dat het een foute afloop krijgt, puur omdat ik m’n gevoelens naar haar geuit hebt en dat voor haar een veelste grote stap was zeker omdat zij het totaal anders ervaarde dan mij.. Wel fijn dat ze me erop wijst maar tegelijkertijd erg vervelend dat ik zo kan moet wachten tot ze weer wil afspreken of dat ik een smsje terug krijg nadat ik er al een paar gestuurd heb.

        • Eric schreef:

          smsje terugkrijgen en vervelend om te wachten
          Natuurlijk is het vervelend om te wachten. Je wilt immers bevestiging en behoefte van wederzijdse genegenheid ingevuld zien worden door degene waar je gevoelens voor hebt.
          Echter is het versturen van een sms en dan de daarop volgende gevoel van onrust je eigen inbreng, want zeg nu zelf, wanneer je niks stuurt, hoef je ook niet te wachten op een bericht terug.

          Aan de ene kant wil je haar laten weten dat je aan haar denkt en aan de andere kant , wanneer zij aan jou denkt en je mist, zal zij je een berichtje sturen. Gebeurt dit niet binnen een paar dagen, laat zeggen een week, dan ga er maar van uit dat ze niet op je zit te wachten.Vervolg berichtjes werken dan alleen maar averechts, ze zal verder van je afdrijven.

          Wat ik je wil adviseren is stellig zijn.
          -Stuur smsje zoals bijvoorbeeld…..ik ga uit eten…ik kom je zo laat ophalen…..
          Klinkt anders als, —wil je met me mee uit eten? Dan geef je haar de ruimte om nee te zeggen, en het komt onzeker over, wees gewoon man, dat wil een vrouw zien, neem de leiding.
          Met eerder genoemde geef je haar minder ontsnappingsruimte, wel met de kans dat je een stellige nee krijgt. Maar dan is het ook duidelijk.

  • Chantal schreef:

    Kans
    Ohohoh, wat is dit toch lastig. Het lijkt wel of ik iedere keer getest wordt of ik in staat ben een stapje terug kan doen. Frustrerend, want ik wil eigenlijk geen stapje terugdoen, maar ik weet dat ik geen keuze heb om dat wel te doen. De drang om het over onze gevoelens te hebben als hij zich weer eens afstandelijk opstelt, is sterk. Juist dan wordt het nog moeilijker voor mij om geen bevestiging te zoeken bij hem. Zodra ik mijzelf weer wat afstandelijker, of misschien moet ik zeggen ‘onafhankelijker’ opstel, komt hij weer dichterbij…

    • Marieke schreef:

      Herkenbaar
      Heel herkenbaar Chantal, ik heb exact t zelfde.
      En wat is dat moeilijk…
      Ook mijn relatie duurt al zeven jaar, en we hebben hele diepe dalen gehad, en hele hoge ups, en na al die tijd blijf ik die strijd met mezelf houden, ik weet het wel… maar ik trap toch steeds weer in mijn eigen zwakheden.

  • Jeff schreef:

    Bevestiging
    Goed en raak artikel. Ik date een maand een leuke vrouw en het klikte helemaal . Totdat ik mededeelde dat ik werkzoekend ben, tijdelijk bij ouders inwoon en mijn “bedrijf” in feite een in between jobs verhaal is. Zij, hardwerkende alleenstaande mama, kon deze situatie niet rijmen met het beeld dat ze van me had. Alles bleef leuk, maar ik voelde me steeds minder trots vanwege mijn werkloosheid etc waardoor ik steeds meer bevestiging bij haar zocht. Vind je het wel leuk met mij? Daardoor kom je minder aantrekkelijk over. Geen eigen stulp is natuurlijk haast kansloos als je date met een single mom die fulltime haar kids thuis heeft. Ik heb een time out ingelast omdat ik merkte dat ze ruimte nodig had. Ik ben gaan sporten en alleen maar gaan focussen op sollicitatie, vakliteratuur en vrienden gaan bellen. Ik merk dat ik me lekkerder in mijn vel voel en minder neig naar bevestiging zoeken. Bkort gaan we weer een borrel drinken.

  • Merel schreef:

    Ik ben aan het daten met een
    Ik ben aan het daten met een leuke man. we kennen elkaar nu ruim anderhalf maand en het gaat opzich super goed. Allebei nooit eerder een echte relatie gehad, we doen rustig en kunnen elkaaralles zeggen. Ik weet dat ik hem kan vertrouwen, hij zal niet over mijn grenzen gaan. Ik voel me goed en veilig bij hem enz enz. Allemaal goede dingen. Hij is ook de eerste van wie ik het niet erg vindt dat hij me aanraakt enzo. Zoals wel vaker was hij hier gisteravond, was Super en intiem. iets wat ik niet gewend ben maar het voelde goed. Maar ik werd vanmorgen wakker met een ander gevoel, heel raar. Alsof ik opeens een dreun van de realiteit kreeg. Oh help! Ik voel even geen vlinders als ik aan hem denk! En dat gevoel hangt nog steeds, en nu ben ik zon paniekvogel dat ik meteen denk dat ik misschien niet meer verliefd ben. En dan ga ik terug denken, vind ikhem wel echt leuk? Ja dat vind ik. Ben ik echt verliefd? Ik dacht van wel, tot vanmorgen. Nee,ik heb nog niet dat als ik hem zie dat ik gewordt van verliefdheid. En wil ikhem graag nu zien? nou, vind alleen zijn nu wel even lekker. maar als je verliefd bent wil je toch alleen maar samen zijn? Maar dan, we hebben elkaar nog maar 6 keer ontmoet. Kortom, ik zit even in een onzeker momentje. Is dat normaal? Ik heb het idee dat mijn gevoelens van hot naar her springen van binnen. Niet zo leuk…..ik wil zo graag zekerheid voor mezelf. Heeft iemand hier ervaring mee?

  • Anoniem schreef:

    Ontluikende liefde: geef elkaar een kans
    Nog nooit gedatet wil ook niet ook, als ik kleine kinderen zie word ik al bang en denk ik blij dat ik zulk lui niet heb. Als je iemand hebt, dan is ineens je baan niet meer goed, je moeder niet meer goed genoeg voor haar en doe je het nooit goed genoeg voor die vriendin.

    Daarom op de vrouwen ben ik afgeknapt en mannen hoef ik al helemaal niet (oh en laat die idiote parades door amsterdam ook maar zitten).

  • Scheveningen schreef:

    Liefde
    Mooi stuk ik herken me er zelf in ik wil ook altijd te snel.
    Na vier heb ik weer contact met me ex het is rot uit gegaan toen..
    Echter na vier jaar kwam ik haar tegen haar vader lag slecht en ik hoorde dat van haar en vroeg mag ik een keer langs gaan zij vond dat goed en zij dat zou hij heel leuk vinden.
    Ben daar geweest zij was er toen niet maar die week later was zij er wel was op slag weer verliefd.
    We hebben contact zijn 3 x weg geweest wandelden en een x schaatsen en naar haar vader is het ziekenhuis gegaan.
    Ik heb haar vertelt dat ik verliefd ben op haar en zij zij ik heb nu veel dingen aan me hoofd me werk en me vader (die heeft Kanker) ik wil rustig aan doen en zeker niet te hard van stapel lopen……………… ze is wel heel lief maar zie haar amper terwijl ik wel ene watch up kreeg toen we waren schaatsen je bent lief en daarna en leuk……. met hartje.
    Ja wat moet ik hier nu mee. meer afwachtende houding nemen?
    Ze wil binnen kort wel naar een show maar eerst haar vader afwachten vakantie ect…
    Ga ik gewoon te snel in gedachte?
    Hopeloos verliefd hhihii

  • Mandy schreef:

    Date of life
    Mooi artikel. Zelf heb ik het gevoel dat ik de liefde van mijn leven ben tegengekomen in mijn klas. Dit maakt het lastig. Ik weet dat ik me altijd erg afhankelijk kan opstellen (altijd bij de ander willen zijn) terwijl ik vaak voel dat t soms goed is even afstand te nemen. Zoals vandaag heb ik me erg moeten inhouden, maar kreeg er ook een kus op mijn voorhoofd van terug uit hem zelf. Voor mij voelt dat als een mooiere beloning dan ik hem me geforceerd zie terugknuffelen. Vaak is het de onzekerheid die spreekt, wat is de laatste x dat hij iets liefs zei, wat is de laatste keer dat hij me een kus gaf. Afstand nemen is moeilijk, vooral als ik zie dat hij zo geweldig kan omgaan met andere meiden. Ik merk dat zodra ik mijn eigen ding heb het voor mij ook minder erg voelt dan wanneer hij totaal mijn ding wordt. Dat voelt wel goed. Ik hoop na de kennis van dot artikel ik de kracht kan vinden om afleiding te zoeken in andere leuke passies zoals boeken lezen of schilderen. En dat hij vanzelf een stuk naar me toe groeit. Ik kan als tip geven: vind een balans tussen dingen voor jezelf doen die je met deze verliefde gevoelens juist kan doen, en het samen zijn en komen met je lief. Geef elkaar de ruimte, de tijd, het komt vanzelf als t zo had moeten zijn. Nu investeren in terugdeinzen kan later omslaan in gevoelsn toelaten. Een kus uit de persoon zelf is waardevoller dan een geforceerde kus. Geef de ander de ruimte om jou te missen :).

    • Elke schreef:

      Ik heb inderdaad ook
      Ik heb inderdaad ook ondervonden dat veel te maken heeft met te weinig andere dingen in je leven hebben. Als je een vol leven hebt, stel je je veel minder afhankelijk en bezitterig op.

    • Anne schreef:

      Ja, dat is een mooie om te
      Ja, dat is een mooie om te onthouden: “Geef de ander de ruimte om jou te missen.”
      Dankjewel, Mandy.

      Gewoon genieten van het verliefd zijn, dat hoeft niet altijd in contact met de ander, dat kan ook met je vriendinnen/vrienden of door zelf te ontspannen en je vlinders te ervaren.

  • Henk schreef:

    Herkenbaar
    Mooi stuk en net als zovelen hier herkenbaar. Ik loop tegen het punt aan dat het al begint stuk te lopen terwijl het amper is begonnen. Ik loop harder dan haar en dat heeft ze afgelopen week ook aangegeven. Zij merkt dat ik helemaal verliefd ben terwijl zij wel graag bij me is en zich erop verheugd maar geen vlinders voelt. Nu hebben we besloten om het rustiger aan te doen maar wat is rustiger. Betekent dit dat ik niet iedere dag moet appen bv? Moeilijk, had gehoopt dit artikel van te voren hebben gelezen, maar ja info zoek je meestal pas als het al te laat is. Hoop zo dat het nog goed komt.

    • Lotte schreef:

      Ik vraag me inderdaad precies
      Ik vraag me inderdaad precies hetzelfde af. Wat is nou rustig aan doen? Moet ik dan niet meer sms’en? Wel sms’en maar wat minder? Ik sms haar omdat ik dan aan haar denk, zelf krijg ik alleen vrij laat pas een reactie op mijn berichten of zelfs helemaal geen.. Ik wil alleen niet nu weer aan haar vragen wat rustig aan doen is want dan ben ik weer de zeikerd die alles moet weten en onzeker is. Hoe heb jij het toen aangepakt? Als ik even niet sms dan gaat zij zeker niet uit haarzelf sms’en waarop ik dan denk; hoe kan dat? Denk je dan helemaal niet aan me op een dag? Mis je m’n berichten niet? Nope ze gaat gewoon door met haar leven..

      • martine schreef:

        Zoals ik het zelf zou doen,
        Zoals ik het zelf zou doen, en dat is natuurlijk niets meer dan een tip, is gewoon even afstand houden. Wees eerlijk en zeg haar dat je haar leuk vindt. Je zou kunnen zeggen dat je daarnaast haar ruimte ook wil respecteren dus persoonlijk zou ik zeggen dat dan de bal bij haar ligt. Geef haar tijd en laat haar contact opnemen met jou wanneer zij daar aan toe is. De grootste blijk van liefde die je iemand kan geven is vrijheid. Natuurlijk zijn er ook grenzen voor jou aan de hoeveelheid tijd die je haar geeft. Wachten tot in den treure slaat nergens op maar een relatie heeft geen kans van slagen als je iemand op de huid zit. Als ze je echt leuk vindt komt ze terug met een frisse blik. Doet ze dit niet dan heeft het vast niet zo moeten zijn en kun je het rustig loslaten. Bepaal voor jezelf een goede middenweg tussen een gepaste tijd voor haar en voor jou maar besef dat je van een paar weken wachten echt niet minder wordt en het bovendien een prachtige oefening in geduld opbrengen is voor jezelf.

  • efraim schreef:

    vragen
    Na 2,4jaar wilt mijn vriendin een soortvan pauze tussen ons maar ze wilt mijn spullen behouden en ik wil haar niet kwijt. En mijn vraag is, is dat een garantie dat ze terug bij mij komt als ze me spullen behoud

  • Jorben vanderhoeft schreef:

    Verliefdheid
    Ik ben op ren meisje ma ik weet nie hoe ze noemt

  • Ralf schreef:

    Zo ongelooflijk herkenbaar
    Zo ongelooflijk herkenbaar dit allemaal.. Ik zit nu zelf in de situatie van een pauze. Ik ken haar pas 2 maand maar wat houd ik ontzettend veel van haar. Ook ik ging veel te snel en uitte mijn onzekerheid te vaak richting haar en dat werd haar na zo’n korte periode ook te veel. Vandaar dus nu ook de break. Maar hoe lang moet dit gaan duren inderdaad?? Zoals zo vaak verteld, het enige wat nu helpt is dat de tijd het zal leren. Maar te lang wachten is ook niet goed en op een gegeven moment moet je zelf ook keuzes maken.

    Ik denk ook heel vaak is het wel echt zo dat ik zoveel van haar houd? Na elkaar pas een aantal keren te hebben gezien? Het antwoord op die vraag kan ik niet echt beantwoorden, maar ik merk zeker dat zij de persoon kan zijn waarmee ik mijn leven wil delen. We hebben het de keren dat we elkaar zagen ook heel intens gehad met elkaar, dat maakt het ‘losmaak proces’ er niet makkelijker op. Het heeft ook te maken met het feit dat zij een zoontje heeft van 10 maand. Ik ben zelf een man van 32 en heb nog geen kinderen. Nu ineens was het plaatje voor mij wel aardig compleet en ik houd ook echt van dat mannetje. Maar dat al na 2 maand?? Haha, steeds weer die terugkerende gedachten..

    Ik denk niet dat het voor mij allemaal schijn is.. Dat ik het gewoon te graag wil en dat ik er misschien later spijt van krijg. Ik begin er aan en wil het ook graag zien gebeuren. Het lijkt ook wel alsof mijn biologische klok ineens heel hard tikt.. Ik lijk wel een vrouw! 🙂 Wetende dat zij geen kinderen meer kan krijgen omdat haar lichaam dat niet meer aan kan, is tevens geen reden voor mij om het niet aan te gaan met haar. Ik zou net zoveel kunnen houden van hem als mijn eigen zoon en ik heb gemerkt dat ik dat ook al deed en nog steeds doe.

    Zoals aangegeven hebben we nu dus beide een pauze ingelast, maar ergens voel ik dat zij niet meer op mij zit te wachten. Ik kijk het nog even aan en als zij geen contact meer met mij opneemt dan weet ik helaas wel genoeg. Uiteraard word ik door deze situatie alleen maar onzekerder, maar één ding heb ik al wel geleerd.. Val haar er niet meer mee lastig! Ik heb al vaak genoeg geuit dat ik gewoon een onzekere jongen ben die zo nu en dan bevestiging nodig heeft. Door onzekerheid ga je zelf twijfelen en dat wordt ook zeker opgemerkt door je partner. Ik ga nu serieus proberen om aan mijn onzekerheid te werken en meer voor mezelf bezig te zijn. Ook als deze relatie niet meer gaat werken wil ik wel graag geleerd hebben hiervan. Kortom; Werk hard aan jezelf als je je in zo’n situatie begeeft en neem afstand, hoeveel pijn dat ook doet.

  • Schorpioen schreef:

    Rustig aan doen
    Heel goed artikel! Dank hiervoor!

    Misschien heb ik een leuke tip over rustig aan doen..

    Wees eerlijk met jezelf. Dat scheelt een hoop.
    Realiseer je dat die ander zelf aan het ontdekken is. Als jij de hele tijd aandacht voor jou vraagt (weer een sms’je) dan gun je die ander zijn/haar tijd niet en ben je net een kleuter (“zie mij, zie mij”). De macht die de ander schijnbaar heeft daagt ons uit. Of diegene antwoord etc lijkt soms wel een vonnis; maar dat ervaren we alleen maar…
    Verliefdheid is vooral confronterend in hoe je met jezelf omgaat.. Een hele hoop mensen leuren met zichzelf (“wil mij, kies mij”) maar kennen zichzelf amper, hebben nauwelijks een band met zichzelf.. Maar dat is nou juist de grootste reden voor het mislukken van relaties! Als jij jezelf niet wilt, geen interesse in jezelf hebt en je weg wilt geven…waarom zou een ander jou dan wel willen? Je straalt dit uit en mensen pikken dit op…

    Rustig aan dien is geven en nemen in balans brengen… Denk na over wat je schrijft; laat je hart spreken. Reageert die ander niet, ok. Na twee sms’en wacht je tot de ander klaar is voor contact. Laat het initiatief dan bij die ander; je bent toch duidelijk geweest?

    Een relatie is als twee jonge bomen die samen willen groeien tot een verstrengelde boom. Ga hè partner niet overwoekeren want dat is jouw onvermogen om zelf te leven, jouw onzekerheid omdat jij nog geen basis met jezelf hebt gemaakt..,

    Ken jezelf. Leer jezelf te kennen en wees eerlijk met jezelf. Alleen zo ontstaan eigenwaarde en zelfvertrouwen en die heb je echt nodig om een goede relatie te kunnen hebben..,

  • prive schreef:

    Help…!!!
    Hallo allemaal,
    ik ben verliefd op jonge, hij woont 350 kl van me.
    ik spraak hem elke dag, veel gelachen, en interesse, hij vertelde mij dat hij druk heeft, toen op een dag kon ik niet meer vol houden, vertelde ik hem hoe veel ik hem mis, en dat ik aan hem denk….. ik heb tot nu toe geen reactie van hem gekregen, terwijl hij komt vaak online maar hij zegt niets, geen antwoord, ik heb hem nu 2 weken niet gesproken, ik hoop elke dag dat hij wat gaat zegt, ik wil niet achter hem aan lopen, aub help mij, ik weet echt niet wat ik moet doen…!

    • Lisa schreef:

      Reactie
      Tja… Of hij heeft het echt druk: of hij ziet het niet zitten (en dan zal het hem ook niet meer worden). Wacht nog 1 week (daar ben je al) en bel hem gewoon. Ik heb zoiets ooit ook gehad en degene gebeld dat het mij echt rust zou geven elkaar even te spreken. Dat heeft enorm geholpen.
      Een relatie zou het, in mijn geval met deze man, nooit zijn geworden. Wel is er nog steeds contact.

  • Mood schreef:

    Heel mooi artikel, echter
    Heel mooi artikel, echter ligt is er eigenlijk geen protocol voor.
    Ik kom net uit een relatie van 1 jaar en 4 maanden. Deze relatie heeft me enorm veel energie gekost. Ik wist heel goed wat ik wilde in deze relatie. Ik heb geprobeerd rustig aan te doen in het begin, echter kreeg ik bij haar de indruk dat ik mezelf mocht zijn. Waardoor we in het begin heerlijk uit konden spreken hoe gek we op elkaar waren. Echter naar verloop van tijd merkte ik dat bij haar de rem erop ging. Ze soms afwezig was en niet helemaal haarzelf. Ik ben iemand die graag communiceerd en natuurlijk heb ik haar gevraagd wat er is en of ik haar ergens mee kon helpen. Antwoorden kreeg ik niet en als ik er te vaak naar vroeg, werd ik afgesnauwd. Dit gedrag ging extremere vormen aannemen, de gesprekken werden afgebogen, er werd niet inhoudelijk gereageerd en ik kreeg het idee dat ik het probleem was.
    Na een 2 of 3 maanden vroeg ik haar waar ze ‘heen’ wilde, wat haar visie was. Of ze nogsteeds naar hetzelfde puntje aan de horizon keek als ik. Ze gaf aan dat ze het niet wist en daar niet mee bezig te zijn. Ik moest geduld hebben. Echter merkte ik dat de rem er verder en verder op ging. na een aantal maanden weer zo’n gesprek… enz enz. Geen antwoorden, alleen maar twijfels. Na 1 jaar en 4 maanden verder, ben ik er in eerste instantie mee gestopt. Natuurlijk een heel moeilijke keuze en bij beide partijen veel verdriet. Ze zit kon het niet, maar houd enorm veel van me. Ze heeft 2 relaties gehad waarin de mannen vreemd gingen en ging ervan uit dat ik ook wel vreemd zou gaan. een soort van bindingsangst dus. Nu is het zover dat ik haar nu volledig uit mijn leven heb gewist, facebook, fotos enz enz… ik bleef er in hangen.

    Ik wil er maar mee zeggen, ieder mens reageert anders, de 1 heeft onverwerkte dingen uit het verleden en de ander heeft wellicht een probleem met haar zelf. Waardoor een blokkade tussen personen ontstaat. Hoeveel beide mensen ook van elkaar houden, zolang er een blokkade is bij 1 van de 2, zal degene met blokkade uiteindelijk zichzelf terug trekken.

    • Caro schreef:

      Herkenbaar
      Het is of ik mijn eigen verhaal hier lees. Ik kom net uit een relatie van 15 maanden waar ik degene was die de toekomst zag, droomde over ‘samen’ en committment wilde. Voor het eerst in mijn leven (50) was ik toe aan rust, stabiliteit. Hoe meer ik de nadruk op legde, hoe groter de muur werd. Hij was er niet aan toe. Zei dat hij niet aan een vaste relatie toe was maar deed ondertussen het tegenovergestelde. Elke dag meerdere malen contact en me meevragen naar familie uitjes. Elkaar wekelijks zien. Bij mij en mijn dochter het weekend zijn.
      Wat lastig is in deze situatie is aan de ene kant je onderbuikgevoel (je weet diep in hart echt wel dat de ander niet 100% voor je gaat, kan gaan) en de realiteit (als je elkaar ziet, is het fijn, warm en intiem). Ik heb seks verward met liefde waardoor ik langer ben doorgegaan dan goed voor me was. Toen het uit was, kreeg ik een enorme klap. Liefdesverdriet en teleurstelling. Boosheid, rancune naar hem. Hij is ook overal geblokkeerd om rust te krijgen. Even weg uit mijn cirkel zodat ik ruimte voor mezelf en mijn verwerking heb.
      Maar als ik eerlijk ben, ligt de verantwoordelijkheid voor een groot deel bij mezelf. Ik had naar dat kleine stemmetje moeten luisteren toen hij na een half jaar zijn twijfel uitte. Ik had een beslissing moeten nemen geen genoegen te nemen met een situatie waarin ik niet echt gelukkig was. Nu ben ik aan het uitzoeken waarom ik het zover heb laten komen en daar kom ik zeker sterker uit. Angst om alleen te zijn? Aandachtsjunk? Allemaal onderwerpen die de moeite zijn om uit te zoeken.
      Ik sluit me aan bij de vorige schrijver over de blokkades in een persoon. Zodra ik deze in de toekomst herken, neem ik afstand. Dat is onbegonnen werk en is een energielek.

  • Dient elkander door de Liefde schreef:

    Bevestiging?
    Ja, mensen. Ik kan het niet laten te reageren op u mooie open berichten (-;
    Wat kan liefde lastig, mooi, verwarrend zijn, toch?
    Als ik zo vrij mag zijn, iets te delen..
    Dat de man net als de vrouw leegte in hun hart hebben. Dat is duidelijk in de berichten u hier schrijft, we zijn mens he ..
    Verwond” zijn door de afwijzingen, of tekortkomingen in de liefde, vult u het zelf maar in.
    Wat u, we meemaakten..
    Bent u niet uit het goede hout gesneden als man, denkt u te falen of u niet goed genoeg bent voor uw vrouw vriendin te kunnen zorgen.
    Of vrouw dat u onzeker bent of u wel mooi genoeg bent, of dat hij u niet ziet” en hij nog wel steeds aan u denkt..?
    En bij een verliefdheid, relatie, huwelijk houden van je partner- levensgezel
    Na , of tijdens je vlinder” periode je twijfels kunt krijgen.
    Als de man of vrouw toch even tijd wil hoeft dit geenszins een afwijzing te zijn.
    Wanneer een man toch tijd nodig heeft om het eea te overdenken, kunt u dit ook zien als een kostbare tijd waar hij zich serieus buigt over uw beider liefde, of bezig is met zichzelf.. Een keuze maak je niet op basis van uiterlijk, vlinders of emoties toch?
    De tijd hij, zij nemen zich te laten vormen.. Voor een wellicht volgende stap of verdieping relatie.
    Dit alles gaat toch om het vertrouwen hebben, in plaats van te twijfelen.
    Mannen u weet toch dat u uit het goede hout gesneden bent.
    Vrouwen u bent toch heel mooi en aantrekkelijk !
    Vernieuw uw denken..
    God = Liefde
    Liefde = grootste drijfveer door te gaan
    Tijd= geduld te hebben, geduld te leren
    Wachten= noch door kracht of geweld
    Samen= de ander geven wat hij , zij nodig heeft
    Eeuwig= samen zijn tot de dood
    Dat is toch ook wat u wilt?
    Liefde delen met de liefde van uw leven?
    Wat heeft u over om de ander te geven wat hij zij nodig heeft
    En hoeveel vertrouwt u erop dat u hetzelfde zult ontvangen?
    Veel kracht, sterkte
    En vooral liefde voor iedere verliefde man & vrouw!
    Regine

  • Bezoeker schreef:

    Super artikel en zeker voor
    Super artikel en zeker voor mij een hulpmiddel op het moment.
    Bedankt!

  • Esther Baalman schreef:

    Artikel
    Goed artikel. Maar ik vind dat er een keer zijde aan zit. Mensen die al erg onzeker zijn in de liefde en dit lezen, zullen denk ik al snel de neiging hebben om alles in het vervolg ‘zo perfect mogelijk’ te doen. Ik mis het stukje ‘leer van je fouten’. Als je het gewoon doet zoals je het altijd doet, ga je vanzelf op je bek en kun je wat anders uitproberen. Als je het krampachtig wilt doen zoals het in dit artikel staat, weet je ook niet hoe je het zelf eigenlijk zou doen. Ik krijg door dit artikel een beetje het gevoel alsof dit een handleiding is zoals het nou eenmaal feitelijk het beste gaat.. Terwijl er ook nog zoiets bestaat als: dingen vanzelf laten gaan en gewoon jezelf zijn. Ook al kom je op het begin claimerig over; als die persoon je echt leuk vind interesseert het hem niet.
    Voor de rest: wel goede tips en ook wel wat inzichten. Bedankt!

    Groetjes

  • joost kostelijk schreef:

    lieve daden bij vrouwen
    ik ben een liefhebbende man die goede bedoelingen heeft bij goede daden verrichten bij vrouwen
    maar ik wil dat in praktijk doen ik ben een echte heer die liefde straalt ik heb een hart van goud
    en ik geef vrouwen een goed gevoel dat ze niet alleen zijn
    ik heb er alles voor over om dat ik voor hun klaar sta door mijn goede daden en mijn zachtmoedigheid heb ik er alles voor over

  • melanie schreef:

    goed artikel! dank daar heb ik wat aan.. ik vind die eerste datingsfase waar ik nu in zit echt niet fijn. Krijg er stress van. fijn om wat tips te krijgen

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.