Levesgeluk verloopt als een U-curve

Thijs Joosten (bijna vijftig) raakte drie maanden geleden zijn baan kwijt. Het gebeurde hem 17 jaar geleden ook. Hij merkte op dat hij het huidige verlies met relatief gemak verwerkt. Er is zelfs geen therapeut voor nodig, relativeert hij met humor. Hij concludeert dan ook dat ‘gelukkig zijn’ niet per se met de jeugd te maken heeft. Voor HP/De Tijd ging hij te rade bij geluksprofessor Ruut Veenhoven. Hij schreef er een mooi artikel over.

Een citaat van Thijs:
“Ik ben – gelukkig – niet de enige die beter met het leven leert omgaan naarmate hij ouder wordt. Dat lijkt in tegenspraak met de algemeen aanvaarde veronderstelling dat ons levensgeluk een langzaam dalend pad is dat eindigt bij het graf. Een dynamische samenleving als de onze heeft een grote liefde – je zou bijna zeggen: obsessie – met alles wat jong is, want dat zorgt voor verandering en ontwikkeling. Oud wordt vaak gelijkgesteld met conservatief en gebrekkig.”