Denk je dik

Zelfhulpboeken met titels als Denk je slank, klinken vooral als een slimme marketingtruc. Het klinkt goed: denk aan jezelf als slanke den, en – simsalabim – op een gegeven moment word je vanzelf die slanke den. Nu blijkt uit een Noorse studie dat je jezelf wel degelijk dik kunt ‘denken’. Eind jaren ’90 startte een onderzoek hiernaar onder 1200 middelbare scholieren. Toen de jongeren uit deze studie onderzocht werden hadden zij allemaal een normaal, gezond gewicht. De onderzoekers vroegen de scholieren hoe zij over hun lichaam dachten. Voelden zij zich dik, dun, gemiddeld? Wilden ze afvallen?

Ruim tien jaar later werden deze jongeren -twintigers inmiddels- opnieuw onderzocht. Het resultaat was opmerkelijk. Wie zich als tiener te dik voelde, was als volwassene significant vaker te zwaar.

De onderzoekers vermoeden dat denken dat je dik bent stress oplevert, omdat je je aangesproken voelt door campagnes over obesitas en door het slanke schoonheidsideaal. Deze stress zou ‘troost-eten’ en ‘emotie-eten’ in de hand werken. Ook willen deze niet-dikke jongeren vaker afvallen dan anderen, waardoor ze maaltijden overslaan en onmogelijke crashdiëten doen. En dat heeft vaak juist gewichtstoename als gevolg.

Het doet me denken aan een fascinerend psychologisch verschijnsel: de ‘self fulfilling prophecy’. Dit begint met een niet-kloppende gedachte of voorspelling over jezelf, anderen of de wereld. Doordat deze gedachte je gedrag beïnvloedt, komt de oorspronkelijk onjuiste voorspelling later alsnog uit. Ten onrechte denken dat je dik bent, leidt waarschijnlijk tot gedrag dat zwaar worden in de hand werkt.

En, hoe je van denken nou slank wordt? Ik ga er nog even over prakkezeren.

Bedankt voor de informatie Claartje Michels! Het onderzoeksartikel vind je hier.