Geloof heeft gevolg: Sam Harris over het verschil tussen fundamentalistische jaïns en moslims

Dat wat je gelooft heeft gevolgen voor hoe je je gedraagt. Dat is geen ingewikkelde conclusie. Dat is waarom georganiseerd geloof gevaarlijk kan zijn. Hoewel politieke correctheid – een wijdverspreid geloof van vooral liberalen – van ons vraagt dat we tolerant zijn ten opzichte van verschillende meningen en levenswijzen is de grens bereikt wanneer die tolerantie (in de vorm van vrijheid van meningsuiting) zelf bedreigd wordt.

Bijvoorbeeld wanneer iemand een lullig tekeningetje maakt over een zelfbenoemde profeet en daardoor mensen en gebouwen sneuvelen totdat een rectificatie plaatsvindt. Dit is het directe gevolg van een bepaald gebod in een religieuze tekst. In sommige gevallen is de inhoud van een bepaald geloof niet bepaald compatibel met harmonie en verdraagzaamheid.

Dat is waarom dialoog inclusief kritiek belangrijker is dan het simpelweg respecteren van eventuele gevoeligheden van de mensen die een specifieke levenshouding aanhangen. Of dat nou moslims, christenen of hardcore atheïsten zijn. Religieus geweld wordt meestal toegeschreven aan een extreme, iets te letterlijke aanname van religieus dogma. Niet iets wat intrinsiek met dat geloof te maken heeft, maar met mensen die zogenaamd niet tussen de regels door kunnen lezen. Dat is een halve waarheid, aldus filosoof en neuropsycholoog Sam Harris: ‘Hoe extremer je als Jain bent, hoe minder we van je te vrezen hebben.’