Is geluk iets van de onbezonnen jeugd of komt het met de wijsheid van de ouderdom?

Waarschijnlijk beide. Hoewel statistisch onderzoek naar het verband tussen geluk en leeftijd met een flinke korrel zout genomen moet worden (elke generatie wordt geboren in een ander tijdperk, met andere mogelijkheden en uitdagingen), lijkt het erop dat geluk volgens een lichte u-curve verloopt. We beginnen over het algemeen vrij gelukkig, maar het geluksniveau lijkt te dalen vanaf het twintigste levensjaar en bereikt een dieptepunt tussen het veertigste en vijftigste levensjaar – lucky me. Een uniforme verklaring is er niet, maar waarschijnlijk ervaren dertigers en veertigers veel stress en druk van het dagelijkse werk- en gezinsleven en zijn ze bezig te verwerken dat hun ‘kinderdromen’ en levensverwachtingen niet worden waargemaakt. Daarna gaat de rit voor veel mensen weer omhoog. Enigszins ontnuchterd, maar met meer zelfkennis en wijsheid dan ooit, kunnen vijftigers leren genieten van de ‘kleine’ dingen in het leven. De prioriteiten zijn veranderd. De grote gelukspiek wordt tegenwoordig door veel mensen bereikt rond hun zeventigste levensjaar. Daarna neemt het weer wat af, mogelijk door het kwakkelen van de gezondheid en het wegvallen van dierbaren. (
Bron)