“Mijn dochter (15) heeft afgelopen jaar de diagnose borderline gekregen. Het is ons als gezin tot nu toe gelukt om haar thuis te laten wonen. Maar ik merk dat ik tegen een grens aan zit; de zorg wordt me teveel en de spanningen zijn soms niet te houden in huis. Ik wil m’n kind niet uit huis laten plaatsen. Het voelt alsof ik haar dan in de steek laat. Wat moet ik toch doen? Kunt u mij advies geven?”
Antwoord van therapeut Jean-Pierre van de Ven:
Aan de ene kant is het knap van u dat u haar ondanks de moeilijkheden thuis kunt handhaven. Het is voor uw dochter belangrijk dat ze steun en veiligheid ervaart, want mensen met een borderline persoonlijkheidsstoornis hebben moeite om zich aan een ander te hechten en dus om stabiele relaties aan te gaan. Aan de andere kant weet ik dat steun bieden en moeilijk gedrag trotseren maar al te vaak ten koste gaat van de gezondheid van ouders en andere personen die betrokken zijn bij een persoon met een borderline persoonlijkheidsstoornis.
Uw dochter heeft er niets aan als u onderuit gaat. Stel daarom grenzen. Maak meteen duidelijk aan uw dochter dat ze te ver gaat, als dit zo is. Uw gevoel is daarbij leidend. Als u zich onprettig voelt, dan is dat de aanleiding om haar een halt toe te roepen. Dit zeg ik omdat mensen vaak zoeken naar algemene richtlijnen: wat mag er normaal gesproken wel en wat mag niet? Maar zulke regels bestaan niet, het gaat om wat u aan kan en wat niet.
Het is van groot belang dat uw dochter zolang mogelijk thuis blijft. Omdat het zo moeilijk is voor haar om zich te hechten, zou een uithuisplaatsing de toestand alleen maar verslechteren. Ik raad u aan om hulp te zoeken bij een therapeut die is gespecialiseerd in persoonlijkheidsstoornissen. Tegenwoordig hebben die veel expertise over de beste manier voor familie en vrienden om met cliënten met deze stoornis om te gaan.
Wilt u meer weten over borderline? Download dan de gratis brochure Borderline van Fonds Psychische Gezondheid.
Recente reacties