Zoeken mensen op een datingsite oppervlakkiger dan in het echte leven? Ja, neem het ze niet kwalijk. Dat ligt aan de structuur van datingsites. Mensen worden daar namelijk gedwongen om op oppervlakkigheden te selecteren.
Profielen op datingsites bestaan doorgaans uit iemands meest voordelige foto’s, een gelikt welkomsttekstje waar veel te lang over na is gedacht en een reeks biografische gegevens die al dan niet zijn gepimpt. Op basis van weinig informatie daarvan probeer je een beeld samen te stellen. Er is weinig biologie en chemie, veel speculatie en fantasie. Je weet niet hoe iemand praat, lacht, loopt, een drankje bestelt en met de serveerster omgaat. Je moet afgaan op hoe iemand zichzelf als profiel presenteert en tussen de regels lezen of het klopt.
Hierbij suggereert bepaalde informatie een hogere aantrekkelijkheid dan andere. Een paar centimeters, kilo’s en jaartjes meer of minder, een iets spannender beroep of hogere opleiding kunnen een ding worden, terwijl je dat in het echte leven door de vingers zou zien.
Misschien was het je niet eens opgevallen dat iemand een paar centimeter korter is of paar jaar ouder is. En als je het wel ziet kan het je misschien niks schelen vanwege de klik die je hebt. Het geheel is nou eenmaal meer (of minder) dan de som der delen. Dat geheel zie je niet op een datingsite. De kale eigenschappen die daters op hun profiel invullen kunnen in het echte leven gecompenseerd worden met andere eigenschappen. Een gebrek aan een fotomodellenhoofd kan gecompenseerd door een betoverende stem of charismatische uitstraling. Daarom worden mensen in het echte leven verliefd op iemand die ze op een datingsite geen schijn van kans zouden geven.
En dan is er keuzeverlamming. Vooral de oneindige hoeveelheid singles die grote datingsites en -apps bieden. Vooral aantrekkelijke vrouwen hebben veel keuze.
Hoe langer je door de profielen scrollt hoe meer je gaat letten op oppervlakkige, saillante details let en hoe kieskeuriger je wordt. Je moet wel. Er is geen tijd om bij de nuances – als die al beschikbaar zijn – stil te staan. Je wil ook aan het daten toekomen. Elke triviale afknapper is genoeg reden voor afwijzing. Je krijgt mensen op hun oppervlakkigst. Iedereen onder de 1,80? Weg ermee. Onder HBO-niveau? Laat maar. Een jaartje te oud; werkeloos; een spellingsfout teveel; met een petje op de foto? Doeg!
Zelfs een leuke, aantrekkelijke persoonlijkheid kan op een datingsite onder de radar blijven als hij/zij niet voldoet aan de juiste selectiecriteria.
Mooie, fotogenieke mensen die zichzelf goed weten te presenteren, doen het – ook als ze verder niet leuk of interessant zijn – goed op de site zelf, maar zullen in het echt eerder tegenvallen. Mensen die zichzelf als een leuk, sociaal, populair, slim en knap te projecteren hebben op sites het meeste succes, maar die projectie komt niet altijd overeen met de werkelijkheid.
Dat is de grootste valkuil van datingsites: je kunt er gemakkelijk verliefd worden op de projectie die van iemand maakt. Een paar leuke mails van iemand die lachend in de wei op een foto staat prikkelen de fantasie en kunnen je vlinders in de buik geven. Driekwart van onze leden heeft weleens ‘verliefde gevoelens’ gehad voor iemand die ze slechts via hun inbox kenden. Bijna zonder uitzondering was de echte ontmoeting teleurstellend. Die dromerige man die zulke mooie scherpzinnige berichtjes schreef bleek een ongemakkelijke zenuwpees te zijn.
Je kunt daarom beter niet te lang investeren in mailcontact. Dat is een beginnersfout onder online daters. Als je het gevoel hebt dat iemand koosjer is, blijf dan niet te lang doormailen of chatten, maar drink een koffie tussendoor. De lakmoesproef is altijd een echte ontmoeting om te zien of er echt een klik kan zijn.
Meer weten? Lees dan ook eens de boeken:
Liefdesgedoe (2018)
Liefde in Tijden van Facebook (2012)
Psycholoog, (relatie)therapeut, schrijver. Zoekend naar antwoorden op lastige levensvragen. Meestal tevergeefs. Meer info: marcelinolopez.nl.
Lees ook eens zijn boeken:
Liefdesgedoe (2018)
Liefde in Tijden van Facebook (2012).
1 reactie
Helemaal mee eens. Zit zelf op Lexa als gescheiden man van 44 en ik zie de vrouwelijke profielen. Het kwetsbaar opstellen is uit den boze, het is rozegeur en manenschijn terwijl mijn vrouwelijke leeftijdsgroep toch veelal ook een scheiding heeft meegemaakt. Na nu 3 maanden op Lexa te zitten merk ik zelf ook dat er minder sensitiviteit optreedt en het bijna een ritueel wordt door even te kijken zonder echt te verdiepen, wat inderdaad al haast onmogelijk is door de oppervlakkigheid maar ook door de uniformiteit van de profielen. Er is vrijwel geen onderscheiding. Voorts heb ik de theorie dat heel veel leden zelfs nog in een relatie zitten en hun marktwaarde testen. Ook veel leden gewoon voor de lol en veel niet betalende leden die dus geen berichten terug schrijven. Mannelijke leden klagen hierover steen en been. Je kunt je voorstellen dat dit echt demotiverend werkt voor diegenen die zijn best doet. Ik schat dat van de berichten die ik stuur minder dan 0,1% reactie krijg. Ik klassificeer mezelf als een gemiddeld lid en alleen al daardoor val ik gewoonweg buiten de boot meen ik. Simpelweg omdat er op die mannelijke topper wordt gericht die zich dus in de boven range begeeft waar de grote groep van vrouwelijke leden zich op richt. 80% van profielbezoekers zijn een stuk ouder dan ik en daar vind ik persoonlijk wat van. Al met al, de realiteit van een echte mogelijke match vergeleken met real life gaat daardoor grotendeels verloren. Ik kraak Lexa niet af, ik observeer enkel en gisteren heb ik mijn eerste date gehad via Lexa maar dat was zeker geen eenvoudige opgave. Maar eerlijk is eerlijk moeite doen mag ook in het leven, niet waar ?! Groet, Martijn