Levenslessen van de stervenden

‘Sommige mensen leven enkel om niet dood te gaan.’
– C. Buddingh, schrijver –

Voor de meeste mensen staat nadenken over de dood in schril contrast met geluk. Maar toch, niemand is ooit gelukkiger geworden door het negeren van het onvermijdelijke. Het leven is eindig, de mogelijkheden zijn beperkt en we krijgen allemaal te maken met ziekte, pech, verval en de dood. Mensen die de vergankelijkheid kunnen omarmen, zijn – hoe kan het anders – gelukkiger dan de mensen die er tegen vechten. Het feit dat we dood gaan zou ons kracht kunnen geven om na te denken over wat écht belangrijk is.

Nadenken over je eindigheid is een confronterende, maar prima manier om minder tijd te verspillen aan futiliteiten en te leren genieten van wat er wel is. Hoe belangrijk is het uiteindelijk dat de buurvrouw over je roddelt? Hoe belangrijk is het dat je niet de mooiste auto van je familie hebt? Hoe erg is het echt dat je nooit je droomhuis hebt gerealiseerd?

‘Verspil geen onnodige energie en tijd…’

Van wie kunnen we beter over de juiste levensprioriteiten leren dan van de mensen die geen tijd meer hebben om hun missers recht te zetten? De stervenden. Bronnie Ware heeft jarenlang mensen bij hun sterven begeleid en hoorde keer op keer dezelfde spijtbetuigingen aan. Zij tekende de top-5 op:

‘Ik wou dat ik het lef had om meer mezelf te zijn en minder te leven zoals anderen van me verwachtten.’
‘Ik wou dat ik minder hard zou hebben gewerkt.’
‘Ik wou dat ik mijn gevoelens vaker had geuit.’
‘Ik wou dat ik contact zou hebben gekoesterd met vrienden.’
‘Ik wou dat ik gewoon meer had genoten.’

Je bent gewaarschuwd. Stel prioriteiten. Verspil geen onnodige energie en tijd wanneer de middelen om gelukkig te zijn nu al volop in je leven aanwezig zijn. Geluk heeft uiteindelijk minder te maken met wat je wel of niet hebt, en alles met hoe je naar het leven (en de dood) kijkt. Bronnie concludeert uiteindelijk: ‘Veel mensen realiseren zich pas tegen het einde van hun leven dat geluk uiteindelijk een keuze is.’

Meer weten? Lees dan:
The Top Five Regrets of the Dying, Bronnie Ware