Gevoelens van rouw worden door veel mensen gekoppeld aan de dood van een dierbare. Maar ook het verliezen van een huwelijk, vriendschap, baan of je gezondheid kan ervoor zorgen dat je in de rouw bent.
De dood van een dierbare is echter een van de meest ingrijpende en meest verdrietige gebeurtenissen in het leven. Jaarlijks overlijden in Nederland ongeveer 140.000 mensen door ziekte, een ongeval, misdaad of suïcide. Het afscheid van een dierbare heeft vaak een grote impact op de nabestaanden, ook wanneer het overlijden niet onverwacht kwam. Nabestaanden worden vaak overweldigd door verdriet en kampen met ongeloof en woede.
Ieder reageert op zijn eigen manier
Iedereen gaat na de dood van een dierbare door een rouwproces. Deze periode staat in het teken van verwerking en afscheid. Nabestaanden proberen zich aan te passen aan de leegte die in hun leven is ontstaan. Iedereen doet dit op een andere manier: de een praat veel over de overledene, de ander stort zich op zijn baan en sommigen trekken zich terug. Er is ook niet één bepaalde manier om met de dood van een dierbare om te gaan. Wat wel van belang kan zijn, is het blijven praten met andere nabestaanden. Bij het overlijden van een kind bijvoorbeeld kunnen er negatieve spanningen tussen de ouders ontstaan, omdat zij elkaars rouwgedrag niet kunnen duiden.
Nabestaanden zijn wel eens bang dat hun reactie op de dood van een dierbare niet normaal is. Je denkt misschien dat bepaald gedrag ‘hoort’ en dat je verdriet te heftig is voor de omgeving, of juist niet heftig genoeg. Sommige mensen kunnen zelfs een gevoel van opluchting of bevrijding ervaren. Dit kan bijvoorbeeld als de overledene heel lang ziek is geweest of als hij of zij al langere tijd een einde aan zijn of haar leven wilde maken. Het is van belang je te realiseren dat ieder mens op zijn eigen manier reageert op het overlijden van een dierbare. Wel zijn bepaalde factoren van invloed op het rouwproces en de acceptatie van het verlies, bijvoorbeeld de manier waarop iemand is overleden en hoe close je was met deze persoon.
Maanden van intense rouw
Als de gevoelens van verlies ook na een aantal maanden nog zo heftig blijven als in het begin en deze emoties niet geleidelijk afnemen, dan zou dit kunnen wijzen op verstoorde rouw. Dit betekent dat het verwerkingsproces is vastgelopen en dat kan een grote impact hebben op jezelf en de mensen om je heen. Dit is ook het geval bij emoties als schuldgevoel en ernstige neerslachtigheid. Als deze gevoelens langere tijd andere gevoelens overheersen, dan kan het verstandig zijn professionele hulp te zoeken.
Tips voor nabestaanden
Op de website van Fonds Psychische Gezondheid kun je meer informatie vinden, zoals een brochure met tips die kunnen helpen bij rouwverwerking.
4 reacties
Het lijkt wel alsof rouw
Het lijkt wel alsof rouw volgens een boekje moet gaan. Heb je het binnen een bepaalde tijd niet een plaatje gegeven is het meteen een verstoorde rouw. Nou rouw kan ook pas na een aantal jaar op gang komen. Ga je er dan in beginsel verkeerd mee om? Nee. Rouw laat zich niet volgens een boekje vormen. Rouw ervaart ieder voor zich. De een doet het volgens het boekje de ander begint er pas een aantal jaar na dato aan. Niks is goed of verkeerd. Maar iedereen ervaart en verwerkt het op zijn of haar manier en wanneer hij of zij er klaar voor is.
rouw
Wat een onzin, na een paar maanden moet het minder worden. Het is juist zo, doordat er zoveel geregeld moet worden, het niet beseffen dat de dierbare overleden is dat juist dan het rouwproces gaat beginnen. Zelfs na jaren kan een diepe rouw je nog overvallen, door een gedachte, iets wat je leest een dierbare herinnering etc. etc. Rouw, verdriet hoort bij je. Zeker als je kind is overleden. Een partner kan je tot op zekere hoogte vervangen worden, ouders verliezen is de natuurlijke gang van zaken. Een overleden kind blijft onlosmakelijk aan je verbonden het gevoel : “mijn kind is dood” blijft je altijd bij je dragen.. Je gaat door voor de andere kinderen. Er komen wat vreugdevolle momenten, waar je best van kan genieten, maar nooit meer zoals toen je kind nog leefde. Het enige mogelijke is: dat verdriet en vreugde samen in je kunnen wonen en wie weet heel misschien worden zij nog vriendjes. Dat is een proces en kost enorme energie. Ik wens iedereen ieder geluk met en voor hun kinderen.
Karin
verlies door de dood
iemand verliezen of meerdere verliezen geliefden verliezen is niet alleen verdriet , maar kan ook betekenen dat je blij en gelukkig mag zijn dat er mensen in je leven zijn geweest waar je zoveel liefde liefde aan hebt kunnen geven. houden van is loslaten en als je dat niet kunt ben je teveel met jezelf bezig, met je eigen gevoel. Ik weet waar ik over praat.en de mensen die ik heb moet los los laten draag ik zolang ik leef in mijn hart met me mee. Dus zijn ze niet echt dood maar mis ik ze wel maar ben ook rijk dat ze deel mochten uitmaken van mijn leven
rouw
Beste lammie,
Het is geweldig wijs wat je schrijft. Zover zal ik als moeder van een overleden zoon, nooit komen.Met mij zelf bezig zijn, zo zou ik niet over mezelf kunnen denken. Nee, want ik leef ook voor anderen, zeker ook voor mijn man, de kinderen. Toch is er altijd op de achtergrond, als een koor, “je kind is dood”, dit verdriet hoort bij mij, wil het niet loslaten, daar vind ik mijn kind terug. Ik ben daar mee bezig, omdat ik mijn kind een langer, gelukkiger leven had gegund.
Als ik zijn vrienden zie,die genieten van het leven denk ik echt niet aan mezelf, maar aan mijn zoon, die ik een leven zonder zorgen en verdriet zo gegund had. Hij hield ondanks alles zo van het leven. Dat doet mij het meeste pijn. Het verdriet net zoals de herinneringen die goed zijn, horen bij mij en die laat ik nooit los, die gaan met mij mee tot aan het einde van mijn leven.
Helaas voel ik me niet rijk, want ik mis mijn kind het blijft pijn doen, al ben ik gelukkig dat ik zijn moeder mocht zijn, een moeder die dat haar hele leven had willen blijven.